- شنبه, 19 جوزا 1403|19:49
- 0 نظر
اعتراض جریانهای زنان از دعوت طالبان برای اشتراک درسومین نشست دوحه
شماری زیاد از جریان های اعتراضی زنان در افغانستان بار دیگر به برگزاری سومین نشست دوحه که قرار است به میزبانی ملل متحد در قطر برگزار شود، اعتراض کرده و ضمن مخالفت از دعوت طالبان در این نشست، خواستار فشارهای بیشتر بر این گروه شده اند.
شماری زیاد از جریانهای اعتراضی زنان در افغانستان بار دیگر به برگزاری سومین نشست دوحه که قرار است به میزبانی ملل متحد در قطر برگزار شود، اعتراض کرده و ضمن مخالفت از دعوت طالبان در این نشست، خواستار فشارهای بیشتر بر این گروه شده‌اند.
این زنان معترض با نشر اعلامیه های جداگانه گفته که دعوت از طالبان به این نشست را محکوم نموده و خواستار اعمال فشار بیشتر بر این گروه اند.
در بیانیه این جریانهای اعتراضی تذکر رفته است: «سازمان ملل متحد با این تصمیم و با کم‌‌اعتبار‌سازی ارزش‌های حقوق بشری که همواره مدعی آن می‌شود یک بار دیگر ثابت کرد که برخلاف ادعا، حقوق بشر و حقوق زنان بی‌اهمیت‌ترین مسأله نزد این سازمان است.»
در قطع‌نامه‌ی جنبش «زنان به‌سوی آزادی» آمده است که دستان طالبان به خون هزاران انسان بی‌گناه افغانستان آغشته است و رهبران این گروه باید به دلیل ارتکاب جرایم جنایی علیه مردم افغانستان و به ویژه زنان، به میز محاکمه کشانده شوند.
این جنبش در قطع‌نامه‌ی خود از سازمان ملل متحد و جامعه‌ی جهانی می‌خواهد که به‌جای سفیدنمایی طالبان، در کنار مردم افغانستان بایستند و از حقوق آن‌ها حمایت کنند.
این جنبش تاکید کرده که جامعه‌ی بین‌الملل نباید به نظام تک قبیله‌ای، تک مذهبی و تک جنسیتی گروه طالبان مشروعیت بدهند.
این جنبش همچنین خواستار توقف پرداخت پول نقد به طالبان تحت عنوان کمک‌های بشردوستانه از سوی جامعه‌ی جهانی به ویژه امریکا شده‌اند
جریان اعتراضی زنان موسوم به جنبش شنبه‌های ارغوانی دعوت از طالبان به نشست سوم دوحه بدون توجه به سرکوب مردم از سوی آنان را گامی برای رسمیت‌دهی و عادی‌سازی این گروه می‌داند.
در بیانیه آمده است: «سازمان ملل متحد به‌جای این‌که رهبران طالبان را به دلیل جنایات ضدبشری‌شان علیه مردم افغانستان به‌ویژه زنان ،اقوام آسیب‌پذیر، اقلیت‌های مذهبی… به دادگاه بکشاند و به فرهنگ معافیت از مجازات در افغانستان پایان دهد برعکس با دعوت این گروه در نشست سوم دوحه، به‌گونه غیرمستقیم از این گروه حمایت می‌کند.»
این جریان از سازمان ملل خواسته‌اند تا پاسخ دهد که چه شرایط و خواسته‌های طالبان را پذیرفته که این گروه حاضر به اشتراک در نشست سوم دوحه شده است.
درهمین حال جنبش اعتراضی زنان موسوم به «کاروان عدالت برای زنان عدالت برای افغانستان» با راه‌اندازی فراخوانی، دور سوم نشست دوحه را تحریم کرد.
این جنبش با فراخوانی از زنان معترض و مردم افغانستان خواسته است که به «کاروان مخالف حضور طالبان در نشست دوحه» بپیوندند.
در اعلامیه این جنبش، آمده است که این زنان معترض در طی یک هفته در این فراخوان، توانسته‌اند همراهی 100 تن را با خود داشته باشند.
کاروان عدالت برای زنان عدالت برای افغانستان از مردم خواسته است که با این کاروان بپیوندند و مخالفت خود را نسبت به حضور طالبان در نشست دوحه، با ارسال پیام‌های متنی، نوارهای تصویری و ذکر نام شان ابراز کنند.
همچنان جریان اعتراضی زنان موسوم به "جنبش روزنۀ آزادی زنان افغانستان" نیز از مردم خواسته است تا سومین نشست مشورتی دوحه به میزبانی منشی عمومی سازمان ملل متحد را تحریم کنند.
این جریان در اعلامیه گفته است: "ما سومین نشست دوحه را به شدت محکوم می‌کنیم و برای ما هرگونه گفت‌وگو با طالبان، گروهی که زنان در افغانستان را سرکوب می‌کنند، مردود می‌شماریم."
جنبش روزنۀ آزادی زنان افغانستان هرگونه گفت‌وگو با طالبان را "خیانت به حقوق زنان" در این کشور عنوان کرده است. این جنبش گفته که جامعه بین المللی و نهادهای حقوق بشری به جای گفت‌وگو با طالبان، از مبارزۀ زنان افغان در برابر این گروه پشتیبانی کنند.
در این حال، جریان اعتراضی موسوم به "پنجرۀ امید زنان افغانستان" به دعوت طالبان در سومین نشست دوحه واکنش نشان داده و گفته است که ملل متحد به دنبال عادی سازی روابط با طالبان است.
به گفتۀ این جریان، ملل متحد در حالی به دنبال این کار است که زنان افغان به دلیل تبعیض جنسیتی توسط طالبان، با بحران شدید بشری مواجه اند.
در همین حال، جنبش خودجوش زنان معترض افغانستان در اعلامیه‌ای از تعیین نمایندهی ویژه برای افغانستان استقبال کرده و خواستار دعوت نمایندهی زنان معترض در نشست دوحه شده‌اند.
آنان معتقدند که حضور نماینده‌ای از میان زنان معترض می‌تواند صدای حقیقی زنان افغانستان را به گوش جهانیان برساند و از نادیده‌گرفتن حقوق آنان جلوگیری کند.
همچنان، شماری از زنان معترض «شمال» نیز با انتقاد از سومین دور نشست دوحه، می‌گویند که هرنوع مذاکره طالبان را مردود می‌شمارند.
آنان طالبان را ساختاری «تک قومی وتک جنسیتی» خوانده‌‌اند.
این جریان همچنان از کشورهای جهان خواسته اند که با اولویت‌دهی به ارزش‌های حقوق بشری و تامین منافع مردم افغانستان در برابر «جنایات طالبان» بایستند.
این زنان معترض با طرح این پرسش که «چگونه با گروهی مذاکره می‌کنید که دستش با خون هزاران بی‌گناه آلوده است؟» دعوت از طالبان به این نشست را زیر سوال بردند.
زنان معترض افغانستان از جامعه جهانی و نهادهای حقوق بشری می‌خواهند که به‌جای مذاکره، تعامل و رسمیت‌دهی به نظام طالبان از زنان و مردم آزادی‌خواه افغانستان حمایت کنند. به باور آنان، تعامل با طالبان تایید تروریسم در جهان است.
همزمان شماری از احزاب و جریانهای سیاسی افغانستان گفته‌اند که در چنین وضعیتی هر نوع گفت‌وگو در غیاب نمایندگان واقعی مردم افغانستان، در حقیقت امتیاز دادن به «گروه تروریستی طالبان» است.
در این اعلامیه‌ی مشترک در پیوند به نشست سوم دوحه آمده است، تا زمانی‌که به اراده‌ی مردم به عنوان صاحبان اصلی کشور و دولت بی‌توجهی صورت گیرد و به ریشه‌های اصلی بحران پرداخته نشود، اقدامات سیاسی صوری و تعامل با جریانهای تروریستی نه تنها بحران افغانستان را حل نمی‌کند بلکه پیامدهای بحران عمیق‌تر خواهد شد.
اعلامیه افزوده است، افزایش تعامل بین‌المللی با افغانستان آن هم به صورت ساختارمند و منسجم در صورتی معنا دارد که اراده و منافع مردم و اقوام در نظر گرفته شود.
بر اساس اعلامیه، گروه طالبان علاوه بر تحمیل رنج، فلاکت، ناامنی، مالیات‌های کمرشکن خودسرانه و تباهی بر مردم و به‌خصوص زنان افغانستان، کشور را به پناهگاه امن گروه‌های تروریستی چند ملیتی تبدیل کرده است.
اعلامیه تاکید کرده است که روابط پیچیده با سازمان‌های تروریستی از جمله القاعده، تربیت و صدور افکار افراطی و تروریسم به کشورهای همسایه و جهان از جمله اقداماتی است که گروه طالبان انجام داده و آن را ادامه می‌دهند.
این جریان‌ها در ادامه، گروه طالبان را به اعمال جنایتکارانه، الغای قوانین و ایجاد انارشیسم سیاسی و حقوقی، کشتار اُسرای جنگی، کوچ اجباری مردمان بومی، غصب جایدادهای مردم، زورگیری تحت عنوان مالیات، هویت زدایی، محروم ساختن زنان از تعلیم و کار، دست‌کاری در بافت اجتماعی مناطق جغرافیایی، کشتار فراقضایی منسوبین دفاعی و امنیتی حکومت پیشین و ارتکاب اعمال غیرانسانی متهم کرده و گفته‌اند که این گروه افغانستان را در آستانه‌ی یک بحران غیر قابل مهار قرارداده است
این واکنش‌ها نشان‌دهنده‌ی نگرانی عمیق زنان افغانستان از آینده‌ی کشورشان و تاثیرات سیاست‌های بین‌المللی بر زندگی روزمره‌ی آنان است. به نظر می‌رسد که نشست دوحه به جای آن‌که راه‌حلی برای بحران افغانستان ارایه دهد، به مکانی برای ابراز نارضایتی و اعتراض تبدیل شده‌است.
قرار است نشست سوم دوحه درباره افغانستان، ماه آینده برگزار شود و شماری از مقام‌های از وزارت خارجه طالبان برای مشورت در مورد اجندا و ترکیب هیأت به قندهار نزد ملا هبت‌الله آخوندزاده رفته‌اند.
◄حامیه نادری