میلاد با سعادت سرور و سالار شهیدان امام حسین علیه السلام مبارک باد
صبحگاه سوم شعبان سال چهارم هجرت، دومین فرزند برومند علی و فاطمه علیهماالسلام در خانهی وحی و ولایت، دیده به جهان گشود و خانهی زهرای اطهر علیهاالسلام به نور جمال این نوگل باغ نبوت و ولایت و چراغ فرزندان آسمان رسالت و امامت، معطر و روشن شد. آن گاه که خبر ولادتش به پیامبر خدا صلیاللهعلیهوآله رسید، به خانهی فاطمه علیهاالسلام آمد و به اسماء فرمود تا آن کودک را بیاورد .اسماء، او را در پارچهای سپید پیچید و خدمت رسول خدا برد. پیامبر در گوش راست او، اذان و در گوش چپش، اقامه گفت.
رسول خدا صلیاللهعلیهوآله ؛ معلم حسین علیهالسلام
حسین علیهالسلام هنوز زبان نگشوده بود. رسول خدا صلیاللهعلیهوآله برای انجام نماز مستحبی، ایستاده بود و حسین علیهالسلام نیز در کنارش. رسول خدا صلیاللهعلیهوآله میگفت: «اللّه اکبر»، ولی حسین علیهالسلام نتواست بگوید. این کار شش بار تکرار شد. بار هفتم هنگامی که رسول خدا صلیاللهعلیهوآله گفت: «اللّه اکبر»، حسین علیهالسلام زبان گشود و گفت: «اللّه اکبر». به این ترتیب، نخستین کلام حسین علیهالسلام هنگام زبان گشودن، «اللّه اکبر» بود و تا آخر، پای «اللّه اکبر» ایستاد و خون پاکش را برای اعلای کلمه «اللّه اکبر» ایثار کرد.
حسین علیهالسلام ؛ وارث پیامبران
در زیارتنامه معروف «وارث» (که امام صادق علیهالسلام آن را به جابرجعفی آموخت و فرمود: با این زیارتنامه، امام حسین علیهالسلام را زیارت کن)، آمده است:
«امام حسین علیهالسلام » وارث (کمالات) آدم، نوح، ابراهیم، موسی، عیسی، محمد و امیرالمؤمنین علی و حسن علیهمالسلام است. حسین علیهالسلام وصی پاک پیامبر صلیاللهعلیهوآله است. حسین علیهالسلام برپا کنندهی نماز و ادا کنندهی زکات و مجری امر به معروف و نهی از منکر است. حسین علیهالسلام نوری است از صلبهای بزرگ و رحمهای پاک. او هرگز به آلودگیهای جاهلیت نیالوده است. او از ستونهای دین و رکنهای مؤمنان است.