میلاد با سعادت سرور و سالار شهیدان امام حسین علیه السلام مبارک باد

صبح‏گاه سوم شعبان سال چهارم هجرت، دومین فرزند برومند علی و فاطمه علیهماالسلام در خانه‏ی وحی و ولایت، دیده به جهان گشود و خانه‏ی زهرای اطهر علیهاالسلام به نور جمال این نوگل باغ نبوت و ولایت و چراغ فرزندان آسمان رسالت و امامت، معطر و روشن شد. آن گاه که خبر ولادتش به پیامبر خدا صلی‏الله‏علیه‏و‏آله رسید، به خانه‏ی فاطمه علیهاالسلام آمد و به اسماء فرمود تا آن کودک را بیاورد .اسماء، او را در پارچه‏ای سپید پیچید و خدمت رسول خدا برد. پیامبر در گوش راست او، اذان و در گوش چپش، اقامه گفت. رسول خدا صلی‏الله‏علیه‏و‏آله ؛ معلم حسین علیه‏السلام حسین علیه‏السلام هنوز زبان نگشوده بود. رسول خدا صلی‏الله‏علیه‏و‏آله برای انجام نماز مستحبی، ایستاده بود و حسین علیه‏السلام نیز در کنارش. رسول خدا صلی‏الله‏علیه‏و‏آله می‏گفت: «اللّه‏ اکبر»، ولی حسین علیه‏السلام نتواست بگوید. این کار شش بار تکرار شد. بار هفتم هنگامی که رسول خدا صلی‏الله‏علیه‏و‏آله گفت: «اللّه‏ اکبر»، حسین علیه‏السلام زبان گشود و گفت: «اللّه‏ اکبر». به این ترتیب، نخستین کلام حسین علیه‏السلام هنگام زبان گشودن، «اللّه‏ اکبر» بود و تا آخر، پای «اللّه‏ اکبر» ایستاد و خون پاکش را برای اعلای کلمه «اللّه‏ اکبر» ایثار کرد. حسین علیه‏السلام ؛ وارث پیامبران در زیارت‏نامه معروف «وارث» (که امام صادق علیه‏السلام آن را به جابرجعفی آموخت و فرمود: با این زیارت‏نامه، امام حسین علیه‏السلام را زیارت کن)، آمده است: «امام حسین علیه‏السلام » وارث (کمالات) آدم، نوح، ابراهیم، موسی، عیسی، محمد و امیرالمؤمنین علی و حسن علیهم‏السلام است. حسین علیه‏السلام وصی پاک پیامبر صلی‏الله‏علیه‏و‏آله است. حسین علیه‏السلام برپا کننده‏ی نماز و ادا کننده‏ی زکات و مجری امر به معروف و نهی از منکر است. حسین علیه‏السلام نوری است از صلب‏های بزرگ و رحم‏های پاک. او هرگز به آلودگی‏های جاهلیت نیالوده است. او از ستون‏های دین و رکن‏های مؤمنان است.