نمایش رَد صلاحیت در هنرنمایی رییس جمهور

 این روزهای خانه مردم نمایشی است از نقش آفرینی نمایندگان در اجرای برگ به برگ تشریفات برای رد صلاحیت های از پیش تعیین شده و هنر نمایی رییس جمهور در دیدارها و اعمال نفوذ.
در جلسه علنی روز گذشته، وزرای امور خارجه، کار و امور اجتماعی و فواید عامه به دلیل عدم هزینه 70 درصد بودجه سال 94 از سوی نمایندگان رد صلاحیت شدند که از سوی ریاست جمهوری خصوصا در مورد وزیر خارجه "ناموجه" خوانده شد.
در جلسه امروز مجلس (یک شنبه 23 عقرب) وزیران ترانسپورت، معارف و مالیه در جلسه استیضاح حاضر به شرکت نشدند.
وزیر خارجه به دلایل تخطی هایی که از بودجه در خصوص انتقال اعتبار از درهای اعتیاد و متفرقه به کدهای معاشات و خرید اجناس و پول هایی که قبل از موعد مقرر از سوی این وزارت وصول شده اما از سرنوشت آن مشخص نیست، مورد استیضاح قرار گرفته و با رد اعتماد از سوی نمایندگان مواجه شد.
با وجود مدارکی دال بر اثبات بیش از 70 درصد مصرف بودجه که از سوی صلاح الدین ربانی ارئه و از جانب نمایندگان رد شد نمونه دیگر از مسائل پشت پرده ای است که باید به رد صلاحیت وزرا رسد و وزیر خارجه با پیش بینی چنین مسائلی که فهم آن مشکل نیست نباید در مجلسی که از قبل نتیجه و روند آن مشخص شده بود، شرکت می کرد.
رییس جمهور که قبل از جلسه استیضاح در دیدار با اعضای شورای ملی تاکید کرده بود که این نهاد قانون گذار باید اعضای کابینه را برای حسابدهی شفاف زیر فشار قرار دهد، با رد صلاحیت شدن وزرا درصدد دیداری دیگر با نمایندگان برای بحث و تبادلی نظر شد و با توجه به نتیجه دیدار اول باید منتظر رد صلاحیت دیگر وزرا باشیم.
جای بس تعجب دارد زمانی که مجلس با توجه به شواهد تصمیم به استیضاح وزیری می گیرد، دیدار با رییس جمهور برای چه منظور صورت می گیرد آیا پاسخ همان اعمال نفوذ نیست؟
گفتنی است که انتقاد شدید بشر دوست در صحن علنی مجلس از دیدار نمایندگان با رییس جمهور از حاشیه های جلسه علنی روز شنبه مجلس بود که سرانجام به اخراج وی توسط معاون اول مجلس شد.
طی ماه های اخیر بر کسی پوشیده نیست که وزیر خارجه در جناحی مخالف رییس جمهور قرار گرفته بود و چنین رد صلاحیتی از همان سیاست و نفوذ وی در مجلس خبر می دهد تا به تضعیف هر چه بیشتر جناح عبدالله بیانجامد.
به طور قطع ناتوانی در سازماندهی مصرف بودجه، دلیل محکمی بر سلب صلاحیت شدن وزیرانی است که باید در شرایط بحرانی به دنبال چاره و حل بحران باشند نه اینکه بهانه های چون ناامنی را دلیل کم کاری بدانند.
طی 15 سال گذشته کم تر وزیری موفق به مصرف بخش اعظم بودجه شده است و این درحالی است که راه های صرف بودجه خود سوالی به بزرگی مصرف نکردن است.
مجلس همچنان که به استیضاح چنین وزیرانی می پردازد باید از سایر وزیران معلومات کسب می کرد که بودجه مصرفی بالاتر از 70 درصد را بر مبنای چه برنامه ای هزینه کرده است زیرا فساد بیش از هر زمانی در هر نهاد و سازمانی ریشه دوانده و به فرهنگی در دولت بدل شده است.
ضعف مدیریتی که از فرد اول حکومت تا پایین ترین رده های دولتی گریبانگیر کشور شده است دلیلی بر رکود سیاسی، اقتصادی و صنعتی است که کشور را تبدیل به منبعی برای واردات کرده و بی کاری دلیلی بر فقر مردم.
حال چرا وزارت خانه ها هر سال تنها بخش ناچیزی از بودجه را به مصرف می رسانند؟
کشوری که غرق در فساد با حکومتی ضعیف است به طور قطع دست به تشکیل کابینه ای می زند مملو از مدیران ضعیف تا نه تنها سدی در مقابل خواست آنان نباشد بلکه سهیم شدن در امتیازات همان مهر سکوت و بی تفاوتی نسبت به وظایف است.
و می ماند چند وزیری که برای نشان دادن وحدت در کابیه حضور داند که پس از مدتی در نمایشی چون مجلس از کار برکنار می شود.
هرچند که وزیران ضعیف دلیلی مهم بر مصرف نشدن درست بودجه هستن اما از سوی دیگر، زمان بندی نادرست تعیین بودجه و مرحله طولانی رسیدن به وزارت خانه با فساد گسترده وزارت مالیه از دیگر مشکلات بزرگ بر سر راه مصرف بودجه ها است.
دیدارهای پی در پی رییس جمهور با نمایندگان در روزهایی استیضاح و رد صلاحیت مفهومی جز اعمال سلیقه رییس جمهور بر تصمیم های مجلس ندارد و تلاشی که غنی برای تصویب قدرت خود در خانه ای دارد که با نام مردم خوانده می شود.
رییس جمهور باید درک کند که مجلس نهادی است ناظر بر عملکرد وی نه مامنی برای قدرت تازی های حکومت و مجلس نیز باید در پی اعمال فشار بر کابینه برای انجام وظایف باشد نه اینکه جلساتی برگزار کند که نمایشی است از رد صلاحیت ها و اتلاف وقت.
تا زمانی که خانه مردم تا حکومت از عملکردهای تشریفاتی و اعمال سلیقه های شخصی دست بر ندارد، افغانستان توانی برای گذر از بحران فقر اقتصادی و ناامنی ندارد.