افزایش فارسی ستیزی در ادارات کابل

افزایش فارسی ستیزی در کابل نگرانی بسیاری از شهروندان و اقوام فارسی زبان را برانگیخته است؛ آگاهان امور به این عقیده هستند که این اعمال به هدف حذف زبان فارسی در ادارات دولتی افغانستان انجام می شود.

چندی قبل شهرداری کابل، تصمیم به حذف زبان فارسی از تابلوهای یک دانشگاه و نهاد آموزشی و اقدام به جایگزینی زبان پشتو و انگلیسی با آن کرد که این موضوع اعتراض دانشگاهیان کابل را در پی داشت.

​سمیرا رسا، سخنگوی شهرداری کابل اما هدف از جمع‌آوری این تابلوها را کاهش «آلود‌گی دیداری» عنوان کرد.

پس از حذف عناوین فارسی از تابلوهای ادارات و مؤسسات دولتی توسط شهرداری کابل، این بار  اداره ملی احصائیه با این اتهام روبرو شده است.

در جدیدترین مورد اداره ملی احصائیه، نیز در فرم ثبت آنلاین تذکره الکترونیکی، زبان فارسی را در بخش زبان های خارجی قرار داده است.

گفته می شود که تاکنون توجیه و استدلال اداره احصائیه برای این اتهام (فارسی ستیزی) مشخص نشده است.

عطا محمد نور والی سابق ولایت بلخ در واکنش به این اقدامات در صفحه فیسبوک خود نوشته است: لطفاً با زبان و هویت ما بازی‌ نکنید!

زبان فارسی دری با قدامت تاریخی چند هزار ساله، نمادی از فرهنگ و تمدن بشری در جهان شناخته شده است. گویندگان این زبان در افغانستان حضور گسترده دارند و صاحبان این ملک اند. درج این زبان بنام فارسی و تاجکی به عنوان زبان «خارجی» در اوراق رسمی یکی از نهادهای حکومتی افغانستان، تلاش برخی عناصر مخّرب و خود فروخته برای برهم زدن روحیه وحدت ملی و هم‌زیستی مسالمت آمیز مردم این کشور است.

اگر این کار نا بخردانه درحد یک اشتباه هم صورت گرفته باشد، گناه عظیم، خبط تاریخی و بازی با هویت و تمدن بشری بخش اعظم مردم این سرزمین و زیر پا گذاشتن قانون اساسی کشور است که زبان فارسی دری را در کنار زبان پشتو به عنوان زبان رسمی پذیرفته.

تکرار این مکررات بیهوده، برنامه یی است که به سود هیچ قوم و گویندگان زبان های ملی و رسمی این کشور نیست.

این‌گونه رفتارها نه تنها از عظمت و جایگاه ارجمند زبان فارسی نمی‌کاهد که به رشد هیچ زبان دیگر و گوینده‌های آن نیز تاثیری ندارد.

لازم به تذکر است که زبان فارسی، دری و تاجیکی همه یک زبان و دارای گویش یا لهجه های جداگانه است و در عین حال زبان فارسی متعلق به یک قوم نبوده، بلکه به یک حوزه تمدنی تعلق دارد.

بهتر است برای رشد همه‌ی زبان‌های این کشور بصورت یکسان توجه و کار ثمر بخش صورت گیرد تا بستر مناسب ملت سازی را فراهم کنیم. در کنار آن توقع می‌رود هرچه زودتر این خطای نابخشودنی اصلاح گردد، در غیر آن موضوع را از مجاری رسمی دنبال خواهیم کرد.