سی میلیون افغانی ترکاری بخشی از کلیت بودجه
30 میلیون افغانی ترکاری بخشی از کلیت بودجه است.
اینجا ساختار حکومتی جمهوریت نیست، حکومت اشراف و برده است. آموزگاران و مأموران پایین‌رتبه‌ی دولت برده اند و این اداره‌کنندگان امور و هرم قدرت، شریف‌زاده‌گان اند و باید سفره‌های رنگین و امتیازات ننگین داشته باشند. ما هم مردم گوسپندی و خواب‌برده ایم و این نابرابری در حقوق و امتیازات میان ستاد و صف را به دلایل و انگیزه‌های قومی، مذهبی، زبانی، سمتی و مصالح فردی و روابط توجیه می‌کنیم. آیا جمهوریت واقعی چنین است؟
حتی در کشورهای پیشرفته و توسعه‌یافته هم مجریان امور چنین سفره‌ها، امتیازها و تن‌خواه‌های گزاف ندارند و دفاتر اداری شان مزین با چنین مبل و فرنیچر نیست. اینجا زنگ چور نواخته شده است و اکنون که پارلمان در برابر این نابراری ایستاده شده است، حکومت تلاش دارد تا با تیوری توطئه و ترفندهای گوناگون مجلس نماینده‌گان را زیر فشار قرار دهد تا تومار چور بودجه را تأیید و تصویب کنند.
وکیلان حکومتی و فضلی‌گروه هم روزبه‌روز به شمار شان افزوده می‌شود تا بتوانند به شمار برگه‌های سبز بیفزایند و فیسبوک‌چلانان ارگ و شورای امنیت هم به اتهامات شان بر نمایندگان مجلس و آن خانه می‌افزایند تا جو همگانی و اذهان مردم را علیه رییس مجلس نمایندگان و اعضای آن خانه مخدوش کنند.
باور بامیک