خطوط سرخ نشست استانبول

نشست استانبول احتمالا با تقدیم و تاخیر در وقت معینه بر گزار شود اما انتظارات و دستاوردها متناسب با خو است ها و پیشنهادهای طرف های ذیدخل نا مشخص و مجهول است.

نشست استانبول احتمالا با تقدیم و تاخیر در وقت معینه بر گزار شود اما انتظارات و دستاوردها متناسب با خو است ها و پیشنهادهای طرف های ذیدخل نا مشخص و مجهول است.
در نشست استانبول آجنداها و برنامه ها متفاوت و طرفین اصلی قضیه از قبل خط سرخ ترسیم کرده اند مثلا:

1- پیشنهادات ارگ ریاست جمهوری در میز مذاکره انتخابات زود رس، تحفظ قانونی اساسی و آتش بس دایمی خواهد بود. از کنار رفتن وحکو مت انتقالی خبری نیست گو اینکه قانون اساس خصوصا ماده 61 که اقتدار بلامنازعه رییس جمهور را تضمین میکند برای ارگ‌خط سرخ است. در حالیکه طالبان بخاطر باطل سازی همین قانون اساسی می جنگند.

2- شورای مصالحه هم طور متحد المال و تشریفاتی زیادتر روی آتش بس سرتاسری، حقوق بشر، حقوق زنان، حکومت عبوری یا موقت یعنی به شیوه مشارکتی را که گروه های مختلف از جمله احزاب، شخصیت های مستقل سیاسی در آن دخیل باشند در نشست استانبول پیشنهاد خواهند کرد. یعنی از داخل نظام افغانستان با چندین دیدگاه مختلف میروند چون نزد طالبان شورای مصالحه یک‌نهاد دولتی است.

3- اما خواست طالبان هم‌مانند ارگ‌خط سرخ است نه طرح و پیشنهاد مثلا تطبیق توافقنامه ای که در دوحه با خلیلزاد بسته بودند، رهایی هفت هزار زندانی دیگر، بیرون شدن نام طالبان از لست سیاه و بیرون شدن نیروی های خارجی الی ماه می از افغانستان اینها از جمله خط های سرخ طالبان اند.

4- امریکایی ها در پر نسیپ با خروج موافق اند اما و این خروج از بسیاری جهات در ماه می محتمل نیست لذا تلاش خواهند کرد بعد از ماه می حضور قوت های خود را شش ماه دیگر تمدید و بعد خروج آرام و طور تدریجی زیر پرده مصالحه و توافق شکستش را پنهان کند.

5- و اما سوال؛ آنچه را که ارگ ریاست جمهوری، شورای مصالحه، احزاب، و شخصیت های سیاسی میگویند و خط قرمز میدانند و آنچه را که طالبان میگویند و هم خط قرمز خود میدانند آیا با این خط های قرمز با همدیگر تفاهم خواهند کرد؟. نخیر صلح و مذاکره خط آبی میخواهد.
انچه نیاز و مسلم است طرح حکومت انتقالی با مدیریت شخصیت های بی طرف است که باید به بحران نقطه پایان بگذارد.

احمد سعیدی