- جمعه, 08 سرطان 1403|12:45
- 0 نظر
کاهش داوطلبان کنکور در ولایت شیعه نشین دایکندی
کاهش بی سابقه داوطلبان آزمون سراسری کنکور در ولایت شیعه نشین دایکندی در افغانستان، با واکنش های گسترده مواجه شده است و یکبار بحث تبعیض علیه شیعیان هزاره و تلاش ها برای محرومیت آنان را برجسته کرده است.
کاهش بی سابقه داوطلبان آزمون سراسری کنکور در ولایت شیعه نشین دایکندی در افغانستان، با واکنش های گسترده مواجه شده است و یکبار بحث تبعیض علیه شیعیان هزاره و تلاش ها برای محرومیت آنان را برجسته کرده است.
آزمون سراسری کنکور دیروز در ولایت دایکندی در مرکز افغانستان از سوی «اداره ملی امتحانات» این کشور که اکنون تحت کنترل طالبان فعالیت می کند، آغاز شد و امروز نیز ادامه دارد.
نصیر مخلص، معاون علمی «مؤسسه تحصیلات عالی دایکندی»، اعالم کرده است که امسال در امتحان کنکور از ولایت دایکندی تنها 973 داوطلب پسر شرکت کرده اند.
او افزوده است که یک هزار و 206 فرم اشتراک در این آزمون سراسری را دریافت کرده اند، اما تنها 973 نفر آنان در روند بیومتریک داوطلبان و روز برگزاری آزمون، شرکت کرده اند.
سال گذشته خورشیدی بیش از دو هزار نفر در آزمون سراسری کنکور از این ولایت شرکت کرده بودند، اما پیش از تسلط دوباره طالبان بر افغانستان، سالانه هزاران داوطلب دختر و پسر از این ولایت در آزمون سراسری کنکور شرکت می کردند و در سطح کشور به رقابت با سایر دانش آموزان می پرداختند و اغلبا جایگاه قابل توجهی را نیز در سطح افغانستان کسب می کردند.
در سال 1400 خورشیدی که آزمون سراسری کنکور حدود سه ماه پیش از تسلط دوباره طالبان بر افغانستان برگزار شد، از ولایت دایکندی چهار هزار و 252 نفر شرکت کردند که یک هزار و 929 نفر آنان داوطلبان دختر بودند.
امسال سومین سال متوالی بود که کنکور در افغانستان بدون حضور دختران برگزار می شود و طالبان به دانش آموزان دختر اجازه اشتراک در این آزمون را نمی دهند، اما آمار اشتراک کنندگان پسر نیز هر روز رو به کاهش است.
«آیا آرزوهای فاروق اعظم برآورده شد؟»
سال 1395 خورشیدی در آزمون سراسری کنکور افغانستان، بیش از شش هزار و 500 داوطلب از دایکندی شرکت کرده بودند و شمار افرادی که از میان آنان به دانشگاه های افغانستان راه یافته بودند نیز قابل توجه و چشم گیر بود.
در 8 ثور همان سال، در مراسم گرامی داشت از روز پیروزی مجاهدین در افغانستان، دکتر فاروق اعظم، مشاور کنونی وزارت انرژی و آب طالبان، از پیروزی چشمگیر دانش آموزان ولایت شیعه نشین دایکندی در آزمون سراسری کنکور انتقاد کرد و آن را «تحمل شدنی» ندانست.
او در آن روز در حضور رئیس جمهور افغانستان و سایر مقام های عالی رتبه این کشور، آشکارا موفقیت دانش آموزان شیعه و هزاره در این کشور را «تحمل شدنی» ندانست و گفت: «در دایکندی بیش از شش و نیم هزار نفر در کنکور شرکت کردند اما در قندهار بزرگ(لوی کندهار) و تاریخی فقط هزار و 600 نفر اشتراک کردند. این تا قیامت تحمل شدنی نیست.»
اکنون که شمار داوطلبان کنکور در ولایت شیعه نشین دایکندی در زیر حاکمیت طالبان به زیر هزار نفر رسیده است، بسیاری از شهروندان افغانستان اشاره می کنند که «آرزوهای فاروق اعظم» برآورده شده است.
هادی میران، از شاعران شناخته شده افغانستان با اشاره به این سخنان فاروق اعظم نوشته است، او احتمالا حالا و با خواندن خبر کاهش شمار اشتراک کنندگان کنکور از ولایت دایکندی به یک چهارم، «در پیراهن» خود نخواهد گنجید، زیرا طالبان، «بخشی از آروزهای او را برآورده کرده است.»
آقای میران گفته است محیط و فرهنگی که فاروق اعظم و امثال او را تولید و باز تولید می کند، یکی از شاخصه های اصلی آن «کینه ورزی با دانش و آموزش» است؛ زیرا «آموزش و روشنگری، بزرگترین دشمن منافع قدرتمندان و ستمگران شناخته می شود» و ستم دیدگان را در مسیر رهایی و برچیدن ستم هدایت می کند.
بسیاری دیگر از کاربران شبکه های اجتماعی نیز کاهش بی سابقه شمار داوطلبان کنکور در دایکندی را «غم انگیز» دانسته اند و آن را نتیجه سالها سیاست تبعیض و «سهمیه بندی» دانش و آموزش دانسته اند و از پیامدهای ویرانگر او بر نسل آینده افغانستان، ابراز نگرانی کرده اند.
«حسرت تکرار داستان جهانتاب»
در سال 1397 خورشیدی، در روز برگزاری آزمون سراسری کنکور در ولایت شیعه نشین دایکندی، عکسی منتشر شد که داستانش از افغانستان و رسانه های این کشور فراتر رفت و جهانی شد.
در آن سال، جهانتاب احمدی، زن جوانی شهرستان دایکندی همراه نوزاد شیرخوارش در آزمون سراسری کنکور شرکت کرد و در حالی نوزادش را در بغل گرفته بود، تلاش کرد که به سئوالات جواب بدهد تا به رؤیای درس خواند در دانشگاه برسد.
جهانتاب بعد از یک سفر دشوار و پرمشقت به آزمون کنکور در شهر نیلی مرکز ولایت دایکندی رسید؛ او دو ساعت راه را پیاده پیموده بود و 9 ساعت دیگر را با موتر آمده بود.
آن سال، آن عکس و جهانتاب، نماد استقامت، سرسختی و تلاش زنان افغانستان برای آگاهی، دانش و روشنایی شد و در رسانه های معتبر جهان، بازتاب یافت.
او به خبرگزاری فرانسه گفت: ««هدف زندگی ام این بود که وارد دانشگاه شوم، اما به دلیل وضعیت بد اقتصادی و فقر، برای سه چهار سال نتوانستم تحصیل کنم.»
جهانتاب گفت: «می خواهم در بیرون از خانه کار کنم. می خواهم داکتر(پزشک) شوم، کسی شوم که به زنان در محله یا جامعه ام خدمت کنم.»
داستان جهانتاب، سالهای دیگر نیز در دایکندی تکرار شد و جهانتاب های زیادی از این ولایت ظهور کرد و به دانشگاه های افغانستان راه یافت.
اما با تسلط دوباره طالبان بر افغانستان و کاهش چشم گیر شمار داوطلبان کنکور در دایکندی، اکنون تکرار داستان جهانتاب و جهانتاب ها برای بسیاری از شهروندان افغانستان، به ویژه ساکنان دایکندی، به یک «حسرت» و «نوستالژی» تبدیل شده است.
بسیاری ها اکنون از خود می پرسند که آیا آن روزها تکرار خواهد شد، آیا دوباره جهانتاب ها خواهند توانست که در مسیر روشنایی گام بردارند و نماد استقامت، شجاعت و تلاش یک ملت شوند؟
این آرزوها، اکنون و در حالی که طالبان زنان را در خانه «زندانی» کرده اند و افغانستان را به یک «زندان بزرگ» برای شهروندانش تبدیل کرده، «آروزهای محال» به نظر می رسد، اما مردم افغانستان امیدوار هستند که بار دیگر و با سرنگونی رژیم «تروریستی» طالبان، بتوانند آن روزها را تکرار کنند.
