«شوتی ها» در معادله نفوذ موساد؛ این ها هم که مهاجر افغانستانی نیستند!
حضور شوتی ها در جاده های ایران موجب شده است که موساد به راحتی بتواند هر کالا و جنسی را بی هیچ نگرانی و مشکلی در عرض یکی دو روز به مرکز کشور برسانند، گویی که خاک ایران همچون اراضی اشغالی است و موساد محدودیتی برای انتقال سلاح و مهمات به تهران ندارد.
سال‌هاست که در سفرهایم به شهرهای مختلف ایران، به‌ویژه در جاده‌های جنوبی و شرقی، با صحنه‌هایی مواجه می‌شوم که برایم عجیب و گاه هشداردهنده بوده‌اند: موترهایی با سرعت‌های سرسام‌آور، بدون توجه به قوانین راهنمایی و رانندگی، و گاه حتی بدون پلاک، از کنارم عبور می‌کردند. بعدها فهمیدم این موترها را در ایران «شوتی» می‌نامند؛ ماشین‌هایی که حامل کالاهای قاچاق هستند و گاه به‌نوعی قانون‌گریزی سازمان‌یافته تبدیل شده‌اند.
طبق آنچه در کانال تلگرامی «مکشوفات» آمده، فعالیت این شوتی‌ها دیگر صرفاً به جابه‌جایی اجناس مصرفی یا تجاری محدود نیست، بلکه تبدیل به یک ابزار استراتژیک در اختیار دشمنان امنیت ایران مانند موساد شده‌اند؛ ابزاری سریع، بی‌رد، و بی‌صدا برای انتقال هر چیز، از ابزار خرابکاری گرفته تا سلاح و تجهیزات ویژه، درست در قلب کشور.
این ادعا شاید برای بسیاری عجیب به‌نظر برسد، اما وقتی به عدم نظارت دقیق بر این موترها و مسیرهای عبور آن‌ها نگاه می‌کنیم، و به سابقه عملیات‌های خرابکارانه‌ای که بعضاً نقطه آغاز آن‌ها در مرز بوده و نقطه پایان‌شان در پایتخت، نمی‌توان به‌راحتی آن را نادیده گرفت.
مدتی است که با هر حادثه امنیتی در ایران، پای «مهاجرین افغانستانی» نیز به ماجرا باز می‌شود. رسانه‌ها و برخی نهادها گاه سریعاً انگشت اتهام را به‌سمت اتباع غیرمجاز افغانستانی می‌گیرند، در حالی که در اغلب موارد، هیچ شواهد محکمی مبنی بر نقش‌آفرینی آن‌ها وجود ندارد.
اگر آن‌گونه که کانال «مکشوفات» ادعا می‌کند، بخش عمده‌ای از عملیات موساد متکی به شبکه شوتی‌هاست، پس تمرکز بر مهاجرین افغانستانی، بیشتر شبیه به یک ردگم‌کنی آگاهانه است؛ یک تاکتیک برای انحراف افکار عمومی از ساختارهای فاسد و شبکه‌های نفوذی واقعی که داخل خاک ایران در حال فعالیت‌اند.
به‌عنوان یک خبرنگار افغانستانی که سال‌ها در ایران زندگی کرده‌ام، خوب می‌دانم که اکثریت مهاجرین افغانستانی نه‌تنها به دنبال آسیب زدن به کشور میزبان نیستند، بلکه برای یافتن امنیت، کار و زندگی بهتر آمده‌اند. اما متأسفانه، در سایه خلأهای امنیتی واقعی، قربانی فضای امنیتی و تبلیغاتی می‌شوند که هدفش شناخته نشدن مهره‌های اصلی خرابکاری در ایران است.
شاید وقت آن رسیده که نگاه امنیتی ایران از پایین‌ترین لایه‌ها (مهاجر فقیر و بی‌پناه) برداشته شود و به‌جای آن، به لایه‌های مشکوک‌تر و تأثیرگذارتر مانند شبکه‌های حمل‌ونقل زیرزمینی و شوتی‌ها که در عمل به شاه‌راه موساد تبدیل شده‌اند، توجه شود.
- منبع: خبرگزاری افغان ایرکا
- لینک کوتاه