چرا آمریکا از رژیم صهیونیستی حمایت میکند؟
هدف ایالات متحده آمریکا در تقویت و حمایت از رژیم صهیونیستی، به نقش حیاتی و جایگاه ویژهای مربوط است که این رژیم در استراتژی آمریکا دارد.
الف). اهمیت اسرائیل در استراتژی آمریکا: این موضوع را در چند محور میتوان ارزیابی کرد:
1. اسرائیل عامل تفرقه و سرکوب نهضتهای رهاییبخش منطقه است. بیتردید حفظ امنیت اسرائیل هرگز نمیتوانسته تنها هدف روابط ویژه میان آمریکا و اسرائیل باشد؛ چرا که در غیراین صورت آمریکا میتوانست به تلاش برای حفظ توازن نظامی و استراتژیک میان اسرائیل از یک سو و مجموعه کشورهای عربی از سوی دیگر بسنده کند. این در حالی است که دولتهای مختلف در آمریکا از هر دو حزب (جمهوری خواه و دمکرات)، همواره اتفاق نظر دارند که اسرائیل باید نسبت به کشورهای عربی از برتری کیفی در فناوری نظامی برخوردار باشد. در واقع ورای امنیت اسرائیل، میبایست علت مهمتری برای حمایتهای گسترده آمریکا از اسرائیل، در نقشی که اسرائیل همواره برای آمریکا در منطقه ایفاء میکند، وجود داشته باشد. اسرائیل در دهههای گذشته توانست با موفقیت، مانع پیروزی نهضتهای رادیکالی و ناسیونالیست عربی در کشور لبنان، اردن، فلسطین و یمن شود و سوریه که همواره متحد شوروی بود را مهار کند.
2. اسرائیل، مهمترین پایگاه نظامی آمریکا در خاورمیانه به شمار میرود؛ آنچنانکه «اس ابراموف» از رهبران حزب لیبرال اسرائیل گفته است: اسرائیل فقط برای دفاع از خودش جنگ نمیکند؛ بلکه برای منافع حیاتی غرب نیز میجنگد و سربازان اسرائیلی، ایالات متحده را از اعزام قوای نظامی به کانال سوئز بینیاز کردهاند![1]
3. اسرائیل منبع جمعآوری اطلاعات استراتژیک و مکان مناسبی برای آزمایش سلاحها و تجهیزات آمریکا به علاوه آزمون دکترینهای نظامی ارتش آمریکا و برای انطباق آنها در شرایط مختلف است.
4. اسرائیل عامل ایجاد ناامنی در منطقه و ایجاد زمینه مسابقه تسلیحاتی ناشی از آن است.
ب) نقش لابی یهودی و طرفداران غیریهودی اسرائیل در آمریکا:
با وجودی که تخمین زده میشود یهودیان امریکا حدود 5/5 تا 5/8 میلیون نفر باشند و به عبارت دیگر تنها 2 درصد از جمعیّت ایالت متحده را تشکیل میدهند و اکثر آنها در اواخر قرن 19 و اوایل قرن 20 وارد ایالات متحده شدهاند[2]امّا دارای قدرت بالایی در تأثیرگذاری بر افکار عمومی و سیاستهای دولت آمریکا هستند.
برای توضیح بیشتر دربارة علت تأثیرگذاری بالای یهودیان بر سیاستهای دولت آمریکا لازم است به نکات دیگری هم اشاره نمائیم:
1. یهودیان ثروتمندترین اقلیت آمریکا و جهاناند
یهود از جمله ثروتمندترین اقلیتهای جهان است که بخش عمده مراکز اقتصادی و تجاری آمریکا را در اختیار دارند. به گفته (هنری فورد) رئیس کارخانه ماشین سازی فورد، معمولاً سینماها، تئاترها، تجارت شکر، کمپانیهای نفتی، تجارت گندم و تنباکو، پنبه، فولاد، 50 درصد از تجارت گوشت و مواد پروتئینی و بیش از 70 درصد تجارت کفش، صنایع چرم و اغلب صنایع مهم، ادوات موسیقی، جواهرات، وسائل الکترونیک، ماشین آلات، صنایع نظامی، بانکها و صندوقهای وام جهانی و … در انحصار سرمایهداران یهودی است.[3]
2. قدرت سیاسی یهود
شاید در وهله اول این نکته به ذهن بیاید که چگونه سیاستمداران کشور قدرتمندی چون امریکا میتوانند از یک اقلیت کوچک یهودی متأثر شوند؟ در این زمینه لازم به ذکر است که در ایالات متحده رأی یهودیان ساکن در ایالات متحده میتواند تعیین کننده باشد؛ با توجه به اینکه اکثریت جمعیت یهودیان امریکا از نظر سواد و تحصیل در سطوح بالاییقرار دارند، میزان مشارکت در انتخابات نیز در آنها بالا است و به 92 درصد میرسد؛ در حالی که میزان مشارکت عموم آمریکاییان در انتخابات 52 درصد است و در چنین نسبتی، میانگین درصد موفقیت نامزد مورد حمایت یهودیان را بالا میبرد.
در سیستم انتخاباتی ریاست جمهوری آمریکا هرکس در ایالت خود به پیروزی برسد، حتی اگر این نسبت پایین باشد، بر تمام آرای انتخاباتی ایالت دست مییابد. چون هرایالت دارای کرسیهایی است که با توجه به جمعیت آن ایالت تعداد آن در مجلس مشخص و تعیین میشود. یهودیان معمولا در ایالتهای پرجمعیتتر و مهمتر تمرکز، مثل نیویورک، فلوریدا و کالیفورنیا سکونت دارند و کافی است به کاندیدای خاصی رأی دهند و تضمین کنندة پیروزی کاندیدای خاصی در انتخابات ایالتی باشند تا وی تمام کرسیهای ایالت را از آن خود کند. به همین علت آرای یهودیان برای همه کاندیداها، حساس و مهم تلقی میشود.
3. قدرت تبلیغاتی و علمی یهود
لابی یهودی ـ صهیونیستی حضور اطلاعاتی و تبلیغاتی بسیار قدرتمندی در بسیاری از دستگاههای اطلاعاتی و تبلیغاتی آمریکا دارد. رسانههای مهم امزیکا معمولا یا در مالکیت و یا زیر نفوذ شدید یهودیان قرار دارد. این موضوع عملاً در سه شبکه تلویزیونی «ای بی سی» (ABC) «ان بی سی» (NBC) و سی بی سی (CBC) و مهمترین شبکههای سینمایی آمریکا مانند: «فوکس»، «یارا مونت» و «یونیورسال» قابل ملاحظه است. غیر از این در ایالت متحده حدود 750 روزنامه و 670 هفته نامه چاپ میشود که لابی یهودی - صهیونیستی در مهمترین آنها نفوذ داشته و یا آن را در مالکیت خود دارد. از جمله این روزنامهها میتوان به «وال استریت ژورنال» «دیلی نیوز» «نیویورک تایمز» و «واشنگتن پست» اشاره کرد. افزون بر این یهودیان در دو هفتهنامه مهم و معتبر آمریکا و جهان، یعنی تایمز و نیوزویک نیز نفوذ دارند.[4]بیشک این دستگاههای تبلیغاتی، اطلاعاتی نفوذ بسیار زیادی به ویژه در سیستم حکومتی لیبرالی و دمکراتیک غرب دارند و از آزادیهای بسیار موجود برای توجیه افکار عمومی و ادامة فشار و رسواسازی و انتشار فضاحتهای کسانی که منافعشان را برآورده نمیکنند، استفاده میکنند و دارای تأثیر قدرتمندی در میان دولتمردان و سیاستمداران آمریکاییاند.
علاوه بر این، یهودیان حضور علمی و فرهنگی گستردهای در مراکز علمی دارند، حضوری که بسیار بیشتر از نسبت جمعیتی آنها به همه مردم آمریکا است. عموم یهودیان آمریکایی دارای تحصیلات دانشگاهیاند. در تحقیقی که پرفسور «روبین اشتاین» انجام داد، مشخص شد که از میان مدیران و رؤسای مراکز و سازمانهای تبلیغاتی و اطلاعاتی، درصد حضور یهودیان در ردههای بالای مدیریتی به 8 / 25 درصد میرسد.
همچنین از میان 172 تن از چهرههای بارز فرهنگی جامعة آمریکا 77 تن یهودیاند. (45 درصد) این نسبت در میان اندیشمندان علوم اجتماعی بیشتر بوده و به 56 درصد و در میان دانشمندان علوم انسانی به 61 درصد میرسد. تمام این شخصیتها در توجیه فرهنگ و افکار عمومی و شیوههای تدریس و آموزشی آمریکا حضور فعال و مؤثری دارند.[5]
خلاصه اینکه اگر بخواهیم به علل کمکهای آمریکا به رژیم صهیونیستی اشاره کنیم، میتوانیم از دلائلی چون ایجاد مسابقة تسلیحاتی در منطقه و فروش تسلیحات، ایجاد امکانات لازم برای مداخله در امور منطقه با کمک آن رژیم، استفاده از صهیونیستها در راستای حضور آمریکا در منطقه و نزدیک شدن به منابع نفتی، اجرای سیاست سد نفوذ در مقابل شوروی سابق، استفاده از صهیونیستها به عنوان حافظ منافع آمریکا در منطقه و اجرای سیاستهای امنیتی و نظامی آمریکا در منطقه و ... نام برد.
پینوشتها:
[1] . حقایقی درباره صهیونیسم، رمان برودسکی، ترجمه احمد آبادی، ص 37، انتشارات کتیبه، تهران، 1358.
[2] . به نقل از سایت موعود: www.mouood.com
[3] . اسرائیل فاشیسم جدید، وزیری کرمانی، ص 66.
[4] . اسرائیل فاشیسم جدید، ص 67.
[5] . ماهنامه موعود، شماره 58، همان.