نشریه روس؛ اگر سلاح هسته ای برای اسرائیل خوب است برای ایران هم خوب است
مجله اینترنتی نیو ایسترن آوت‌لوک می‌نویسد: ایران مقابل سیاست چماق و هویج دولت بایدن، از جمله اقدام آمریکا به بمباران سوریه، خم به ابرو نیاورده و دارد مشت آمریکا را باز می‌کند.
یکی از وعده‌های جو بایدن در تبلیغات انتخاباتی‌اش حل مسئله توافق هسته‌ای با ایران بود؛ مسئله‌ای که اکنون راه‌حل آن دور از دسترس دولت جدید آمریکا به نظر می‌رسد. سیاست تکراری هویج و چماق آمریکا در دولت بایدن نتیجه‌بخش نبوده و مستأجر دموکرات کاخ سفید حالا کم‌کم می‌فهمد چرا پرونده ایران یکی از بزرگ‌ترین شکست‌های دوران ریاست‌جمهوری ترامپ بود؛ هر روزی که از ریاست‌جمهوری بایدن می‌گذرد، بیش‌تر به نظر می‌آید که بایدن هم به سرنوشت ترامپ دچار خواهد شد. ایران حاضر نشد زیر بار سیاست «فشار حداکثری» دولت ترامپ برود و اکنون هم دارد مشتِ خالی بایدن را باز می‌کند و نشان می‌دهد ادعاهای رئیس‌جمهور آمریکا درباره توسل به دیپلماسی در قبال ایران پوچ بوده‌اند.
مجله اینترنتی «نیو ایسترن آوت‌لوک» روسیه اخیراً طی گزارشی تحت عنوان «حماقت بایدن درباره ایران و سیاست خارجی؛ یک تهدید جنون‌آمیز هسته‌ای برای همه!» به همین موضوعات پرداخته و نوشته است ایران در مقابل سیاست هویج و چماق دولت بایدن خم به ابرو نیاورده و چه‌بسا به الگویی برای کشورهای دیگر تبدیل شود تا همین کار را بکنند. آن‌چه در ادامه می‌آید خلاصه‌ای از مهم‌ترین نکات گزارش نیو ایسترن آوت‌لوک است.
مانورهای آمریکا و ایران در تلاش برای دستیابی به نوعی توافق درباره برنامه هسته‌ای ایران، چه صلح‌آمیز و چه غیرصلح‌آمیز، دیگر دارند بیش‌ازحد قابل‌پیش‌بینی می‌شوند. اساساً، نه آمریکا و نه ایران دیگر به توافق‌نامه سال 2015 متعهد نیستند و هر کدام از طرف دیگر می‌خواهند اولین گام را برای بازگشت به تعهد کامل بردارد؛ در حالی که این آمریکا بود که از توافق خارج شد. از آن‌جایی که برداشتن گام اول می‌تواند به معنای اعتراف به تخلف باشد، هیچ‌کدام از طرف‌ها حاضر نیستند این کار را بکنند.
صدالبته با توجه به نزدیک شدن به انتخابات ایران در فصل تابستان [سال 2021]، باید موضع‌گیری‌های ضدآمریکایی وجود داشته باشد تا بعد از آن طرف‌ها بتوانند دور هم بنشینند و مذاکره کنند. اما بسیاری از کارشناسان آن‌قدر غرق تمرکز روی اتفاقات در واشینگتن شده‌اند که شاید نتوانند مسئله‌ی بزرگ‌تر را درک کنند: منافع متعدد و متقابلی در این‌جا وجود دارند که توافق با آمریکا احتمالاً برای هیچ‌کدامشان خوب نیست.
یکی از عوامل مهم، چنان‌که یک گزارش صراحتاً اشاره می‌کند، این است «بایدنِ رئیس‌جمهور آن‌گونه‌ای با ایران و عربستان برخورد نکرده است که بایدنِ نامزد [ریاست‌جمهوری] برنامه‌ریزی کرده بود.» چنان‌که قابل‌پیش‌بینی هم بود، در ادامه این گزارش آمده است: «برنامه‌ها و وعده‌های اولیه‌ای که در جریان تبلیغات انتخاباتی داده می‌شوند، بعد از این‌که عملاً دولت را به دست گرفتید، به‌ندرت جان سالم به در می‌برند.»
واکنش «آبکی» بایدن به نقش مستقیم محمد بن‌سلمان، ولی‌عهد سعودی، در قتل وحشیانه «جمال خاشقجی» خبرنگار واشینگتن‌پست که مدت‌ها شهروند آمریکا بود، در کنسولگری سعودی در استانبول، به مذاق‌ها خوش نیامده است؛ حتی به مذاق حامیان رئیس‌جمهور جدید آمریکا. بر خلاف لفاظی‌های وزارت خارجه آمریکا، اقدامات اخیر بایدن نشان می‌دهد خون خاشقجی هدر رفته است. از قدیم گفته‌اند «دوصد گفته چون نیم کردار نیست»؛ ایجاد محدودیتِ مسافرت برای چند نفر از عاملان قتل خاشقجی مشکل اصلی را حل نمی‌کند؛ و به معنای برخورد با آن‌هایی نیست که مرتکب قتل شده‌اند. دولت‌های اوباما، ترامپ و بایدن نقاط اشتراک زیادی در مواردی دارند که منافع سیاسی آمریکا متفق یا متفرق می‌شوند؛ و سرپوش‌گذاری شروع می‌شود.
تصور این‌که بایدن رویکرد و سیاست خارجی آمریکا را نسبت به دوره ترامپ دچار تحول خواهد کرد، تا اندازه‌ای غیرواقعی است؛ احتمال قوی‌تر این است که بایدن به جای اصلاح سیاست‌های رئیس‌جمهور سابق آمریکا، مثلاً در قبال ایران و چین، به دنبال استفاده از آن‌ها به عنوان برگ برنده باشد.