زور کاکا است که انگور دَ تاک ها است
در زمان یکی از شاهان جبار افغانستان، فردی متنفذ، اما مخالف شاه در هندوستان پناهنده شده بود و از آنجا علیه شاه فعالیت و تلاش میکرد.
شاه، برادر او را مورد توجه قرار داده و به چوکی بلندی منصوب کرده بود، این برادرِ صاحب چوکی پیش برادرش به هندوستان رفت و به او گفت که شاه آدم خوبی است، از مخالفت با او دست بکش و به افغانستان برگرد، برادرش گفت این مقامی را که به تو داده به خاطر مخالفتهای من است تا فعالیتهای مرا خنثی کند.
برادرش با اصرار زیاد او را به افغانستان آورد، همینکه به کابل رسیدند، شاه هر دو برادر را به زندان انداخت، برادر مخالف به دیگری گفت حالا دیدی که زور کاکا بود که انگور در تاکها بود.
حالا هم حکومتیهای ما تلاش دارند که صدای منتقدین را خفه کنند، در حالیکه اگر همین انتقادها نباشد، غنی و اطرافیانش آنها را ظرف یک روز از حکومت بیرون خواهند کرد، وجود آنها بهخاطر بیاثرکردن انتقادها است تا به مردم و جامعهی جهانی القا کنند که در حکومت تبعیض نیست و اگر تبعیض میبود، پس این چند مشاور و مامور هزاره چرا در حکومت حضور دارند.
پس، بهتر است حکومتیهای ما اگر کاری نمیتوانند، حداقل سکوت کنند و با توجیهگری، صدای اعتراض و انتقاد را خاموش نکنند و در برابر مطالبات برحق مردم خود ایستاد نشوند و الا؛ اگر صدای اعتراض خاموش شود، خود آنها هم دیگر در حکومت نخواهند بود.
سکوت در برابر ظلم و تبعیض، به معنای رضایتدادن به ظلم و تبعیض و نهادینهکردن ظلم و تبعیض برای همیشهی تاریخ است، اگر نمیتوانیم ظلم و تبعیض را برداریم، حداقل قیچک خو بزنیم.
محمد نسیم جعفری