طالبان هیچ طرحی برای جلوگیری از گرسنگی ندارند
فقر و گرسنگی به سرعت در حال گسترش است. چند تن از اقارب نزدیک ما مواشی و درختان خود را فروختند تا غذا تهیه کنند. این‌ها مامورین دولت بودند. این‌ها مشت نمونه خروار هستند. میلیون‌ها انسان به این حال و روز افتاده. این یک چاره موقتی است. با فروش مواشی و درختان فقط می‌توان برای مدت کوتاهی غذا تهیه کرد.
طالبان هیچ طرح و برنامه‌ای برای جلوگیری از وقوع یک فاجعه خطرناک انسانی از رهگذر گسترش فقر و گرسنگی ارایه نکرده است. این گروه هنوز به شدت مصروف چاره‌سنجی برای تامین مایحتاج نیروهای جنگی خویش است. در سطح بلند به نظر می‌رسد که رهبری طالبان با بحران اختلاف داخلی مواجه است که مدیریت ان به زمان زیادی نیاز دارد.
یک مقدار پول تشویقی در بعضی جاها به مامورین دولتی توزیع شده که کفاف رفع نیازمدی چند روزه را میکند. تمام تمرکز طالبان به فعال‌سازی اداره حکومت است که این کار اگر ممکن هم باشد، برای جلوگیری از وقوع فاجعه بسنده نیست. بخش خصوصی چند برابر دولت در زمینه اشتغال و گردش چرخ اقتصاد نقش داشت که روشن نیست چه زمانی دو باره به فعالیت اغاز خواهد کرد.
تعهد کمک جامعه جهانی به افغانستان بسیار ناچیز (حدود یک میلیارد دالر) است. این در حالی است که تا هنوز میکانیزم جمع‌اوری، توزیع و چگونگی دسترسی گرسنگان به ان روشن نیست. با فرا رسیدن فصل زمستان ابعاد فاجعه بیشتر می‌شود.
نورالله ولیزاده