طالبان در دوراهه ی سرنوشت ساز

 فقر، بی‌سرنوشتی، بحران اجتماعی و سیاسی سبب می‌شود تا طالبان به پیش‌فرض‌های جامعه‌ی جهانی با مدارا برخورد کنند. این‌کار سبب ایجاد فرصت‌های خوب خواهد شد.

فرصت‌ها و چالش‌ها دو عنصر مشترک و متضاد دارند:
1. شما در برابر پیش‌فرض‌ها قرار می‌گیرید. هماهنگی با پیش‌فرض‌ها و تلاش برای رفع تضاد ها فرصت خلق می‌کند. جدال با پیش‌فرض‌ها چالش به بار می‌آورد.
2. شما در برابر تصمیم‌های راه‌بردی، برای استفاده یا دفع پیش‌فرض‌ها قرار می‌گیرید. تصمیم هدفمند راه‌بردی فرصت خلق می‌کند. تصمیم احساساتی و کوتاه‌مدت منازعه به بار می‌آورد.

طالبان در برابر این انتخاب مهم قرار گرفته‌اند:
1. فقر، بی‌سرنوشتی، بحران اجتماعی و سیاسی سبب می‌شود تا طالبان به پیش‌فرض‌های جامعه‌ی جهانی با مدارا برخورد کنند. این‌کار سبب ایجاد فرصت‌های خوب خواهد شد.
2.طالبان باید شهامت داشته‌ باشند که تصامیم راهبردی مؤثر برای تعامل با جهان اتخاذ کنند و خواست‌های تندروانه ایدیولوژیک خود را کاهش دهند.

در نتیجه فرصت‌های که به بار می‌آیند:
1. به رسمیت‌شناسی که راه را برای ثبات سیاسی فراهم می‌سازد. دولت‌های چین، روسیه، ایران، قطر و پاکستان در کمین نشسته اند تا طالبان نخستین گام‌ها را بگذارند. آن‌گاه دولت‌های غربی نیز وضعیت را نظارت خواهند کرد و برای رفع بحران مهاجرت و حمایت‌های بشردوستانه با طالبان داخل تعاملات خواهند گردید. این‌کار راه را برای سازمان‌های بین‌المللی از جمله سازمان ملل هم‌وار خواهد کرد.

2. توسعه‌ی تعاملات اقتصادی با جهان که سبب ثبات اقتصادی می‌شود. چین نیاز جدی به هم‌کاری منطقه‌ای با طالبان دارد. نگاه چین به افغانستان از دهلیز ژیواکنومیک می‌گذرد. کشور های چون روسیه، قزاقستان و ایران نخستین گام های اقتصادی را در پی چین خواهند گذاشت. هند و کشور های غربی در تلاش رقابت با چین برمی‌آیند که قطعا به نفع افغانستان خواهد بود.

3. آرامش و بهبود روان جمعی که سبب ثبات اجتماعی خواهد شد. این‌کار گسترش مهاجرت را قابل کنترول خواهد ساخت. کشورهای ایران، پاکستان، ترکیه و آسیای میانه به این مؤلفه بسیار دلبستگی دارند.

اگر طالبان پیش‌فرض‌ها را نپذیرند و آنان را به چالش تبدیل کنند چه به بار می‌آید:
1. انزوا در روابط بین‌الملل که سبب بی‌ثباتی سیاسی می‌شود.
2. انزوای اقتصادی که سبب گسترش فقر خواهد شد.
3. زخم روانی اجتماعی که سبب افسردگی جمعی خواهد شد.
این سه نوع انزوا زوال هر گونه دولت را در پی دارد. در آن‌صورت دیر یا زود زوال طالبان فرا می‌رسد.

ملک ستیز