بربنیاد گزارش‌ها، پاکستان حدود دو ماه پیش، پس از آن تمام راه‌های تجارتی با افغانستان را بست که نیروهای پاکستانی حریم افغانستان را نقض کردند و در نزدیکی خط فرضی دیورند حملاتی را انجام دادند و پس از آن نیروهای افغان نیز دست به حملات انتقام‌جویانه زدند.

به دنبال مسدود شدن راه‌ها از سوی پاکستان، طالبان نیز داد و ستد تجارتی را با پاکستان قطع کرد و از صنعت‌گران و تاجران خواست تا به جای پاکستان، به مسیرهای تجاری بدیل رو آورند.   مقام‌های افغان گفته‌اند، این که پاکستان بارها مسیر تجارت را بسته و از موضوعات تجارتی و انسانی استفادهٔ سیاسی کرده، امارت اسلامی ناگزیر شد این تصمیم را اتخاذ کند.

روزنامۀ «دان» پاکستان به نقل از اعلامیه‌ای اتاق مشترک تجارت و صنایع پاکستان – افغانستان (PAJCCI)  گزارش داده‌است که بسته‌شدن راه‌ها میان افغانستان و پاکستان، یک دهلیز حیاتی تجارتی را که سالانه میلیاردها دالر ارزش داشت، فلج کرده‌است.

بربنیاد معلومات منبع، پیش از بسته شدن راه‌ها، حجم تجارت دوجانبه میان دو کشور حدود 2 تا 3 میلیارد دالر در سال بود و در فصل‌های اوج – به‌ویژه در بخش‌های زراعت و ساختمان – صادرات روزانۀ پاکستان به 50 تا 60 میلیون دالر می‌رسید که شامل سمنت، شکر، کینو، کچالو، ادویه و ابزار جراحی می‌شد.

منبع به نقل از اعلامیۀ یادشده می‌افزاید که تعلیق جاری تجارت تاکنون  بیش از 4.5 میلیارد دالر زیان به پاکستان وارد کرده‌است.

در گزارش آمده‌است که صادرات فصلی مانند کینو و کچالو – که زمانٔ صادرات آن از دسامبر تا مارچ است- در صورت ادامهٔ این وضعیت، با زیان اضافی نزدیک به 200 میلیون دالر روبه‌رو خواهد شد.

در گزارش به نقل از اعلامیه تذکر داده شده که صنعت سمنت از جمله بخش‌هایی است که بیشترین آسیب را دیده‌است؛ زیرا افغانستان یکی از بازارهای عمدهٔ صادرات سمنت پاکستان به‌شمار می‌رفت و هم‌زمان، توقف واردات زغال‌سنگ از افغانستان، هزینه‌های تولید صنایع در مناطق شمال‌غربی پاکستان را افزایش داده‌است.

منبع می‌افزاید که تجارت ادویه و اقلام جراحی، با ارزشی نزدیک به 200 میلیون دالر در سال، به‌گونهٔ کامل متوقف شده و این امر زیان‌های بزرگ عایداتی برای شرکت‌های داروسازی پاکستان برانگیخته‌است.

دان به نقل از اعلامیه نوشته‌است که به دنبال بسته شدن راه‌‌‌ها، ده‌ها هزار کارگر بیکار شده، در افغانستان نیز دهاقین متضرر شده‌اند، بیش از 8 هزار موتر باربری در تورخم و چمن متوقف مانده‌اند و روزانه متحمل هزینه‌های دیمرج می‌شوند.